 |
| Kanak-kanak sindrom down |
DEFINISI
Menurut Kementerian
Kesihatan Malaysia, Sindrom Down ialah penyakit keturunan disebabkan oleh
kromosom tambahan pada kromosom nombor 21 yang terdapat pada seorang
kanak-kanak. Tiga salinan kromosom 21 (biasanya hanya dua salinan) terdapat
dalam setiap satu sel. Penyakit ini juga dikenali sebagai Trisomy 21. Kanak-kanak
yang terlibat lahir dengan ciri-ciri fizikal dan boleh juga mempunyai
masalah-masalah kesihatan yang berkaitan dengannya.
Menurut Kamus Dewan edisi
ke-empat, perkataan sindrom membawa maksud kehadiran gejala dan tanda yang
menunjukkan kepada sesuatu penyakit. Istilah Sindrom Down ini diambil sempena
nama seorang doktor berbangsa Inggeris yang bernama Dr. John Langdon Handon
Down. Beliau merupakan orang pertama yang telah menjelaskan keadaan serta tanda
dan gejala penyakit genetik ini pada tahun 1866.
Menurut buku ‘ Pendidikan
Khas untuk Kanak-kanak Istimewa’ karya Jamila K.A. Mohamed, Sindrom Down
disebabkan oleh kromosom yang abnormal dan ini adalah punca terencat akal.
Kanak-kanak Sindrom Down mempunyai 47 kromosom, iaitu lebih 1 kromosom berbanding
kromosom individu normal.
PUNCA-PUNCA
Punca bagi keadaan ini adalah
berkaitan dengan umur ibu semasa mengandung. Berdasarkan kajian, lebih 50%
kanak-kanak sindrom down adalah dilahirkan oleh ibu yang berumur 35 tahun ke
atas. Punca utama mengapa kejadian itu berlaku tidak dapat dipastikan tambahan
pula memang diketahui umum bapa yang menyumbang kepada kromosom berlebihan dan
bukan ibu.
CIRI-CIRI
Menurut buku tersebut, kanak-kanak
Sindrom Down dapat dikesan sejak lahir kerana fizikal mereka jelas memaparkan
kategori itu. Kebanyakan kanak-kanak sindrom down mengalami terencat akal, sama
ada ringan ataupun sederhana. Mereka mempunyai rupa paras hamper sama, dengan
kulit yang berlipat di bahagian dalam mata, muka yang leper, dan adakalanya
dengan lidah yang terjulur. Biasanya mereka cenderung menjadi gemuk dan lebih
rendah daripada kanak-kanak sebaya mereka.
Ramai kanak-kanak sindrom down
mengalami masalah jantung yang mengehadkan tenaga mereka. Mereka juga biasanya
mengalami kesulitan untuk bertutur dan lambat menguasai kemahiran bertutur,
dengan hanya menggunakan ayat pendek dan sulit untuk mengeluarkan perkataan.
Kebolehan bertutur mereka adalh lebih lambat berbanding keupayaan kognitif
mereka. Dalam aspek kemahiran motor kasar dan motor halus, kemahiran ini dapat
dicapai oleh kanak-kanak sindrom down tetapi dalam kadar yang lambat.
KEPERLUAN
Terapi merupakan kaedah untuk membantu
seseorang pelajar untuk bergerak balas terhadap aktiviti atau kemahiran.
“Rawatan pemulihan ke atas pesakit yang pernah menghadapi sebarang penyakit
atau mengalami sesuatu kecederaan bertujuan menyebabkan kefungsian badan secara
normal” (Kamus Perubatan Mosley, 2001).
Dalam konteks Pendidikan Khas, terapi
merupakan kaedah bagi membantu individu yang mempunyai pelbagai keperluan khas
yang melibatkan kognitif, emosi, sosial dan psikomotor mencapai perkembangan
secara maksimum dan digunakan dalam pengajaran dan pembelajaran.
Antara kepentingan terapi ialah bagi
meningkatkan daya pengamatan murid-murid, meransang murid untuk bergerak balas
secara positif terhadap sesuatu kemahiran serta meningkatkan perkembangan
fungsi kognitif, emosi, sosial dan psikomotor mereka. Di samping itu, melalui
terapi juga guru-guru dapat melatih murid-murid menguasai kemahiran tertentu
yang bersesuaian dan berkaitan dengan kehidupan seharian serta mewujudkan
suasana pembelajaran yang kondusif lagi menyeronokkan. ( G. Eliana, 2008, S.
Pengilly, 2008; Z. Ibrahim, 2009).
Terapi-terapi yang boleh dilaksanakan
ialah terapi fisio, terapi kuda,terapi cara kerja ,terapi pertuturan, terapi
muzik dan pergerakan kreatif, terapi seni, terapi air/hidro, terapi pasir,
terapi main, dan terapi alternative.
Seorang kanak-kanak sindrom down yang
mempunyai masalah pergerakan serta mempunyai masalah pertuturan dan
pengamatan.Aktiviti terapi yang diperlukan ialah terapi motor kasar iaitu berjalan,
berlari, gallop dan lompat di garisan lurus, di garisan bengkok dan menggunakan
alatan seperti bangku.Selain itu terapi pengamatan (visual, auditori dan
tactile) seperti melihat gambar bertindih, mencari benda tersembunyi dalam
gambar, membeza bunyi-bunyian dan menyentuh/merasa jenis permukaan. Seterunya
ialah terapi motor halus iaitu memegang pensel dan menconteng atas kertas.
Kemudian, terapi kuda iaitu menunggang kuda serta membetul postur badan dan
perkembangan emosi.Dalam terapi pasir pula, kanak-kanak sindrom down perlu meramas
pasir, menconteng atas pasir, bermain dengan pasir untuk kemahiran motor
halus.Selain itu ialah terapi air di mana pelajar akan bermain dengan bola
dalam air bagi pengukuhan pergerakan dan perkembangan otot.
Rujukan:
Mohamed, J. K. (2006). Pendidikan Khas untuk
Kanak-kanak Istimewa. Kuala Lumpur: PTS PROFESSIONAL.
No comments:
Post a Comment